Kan Superhot innoveren in een uitgemolken genre?
First Person Shooters lijken tegenwoordig allemaal een kopie van elkaar te zijn, met slechts een paar vaak slecht uitgewerkte uitzonderingen. Call of Duty, Battlefield en andere online shooters zijn verslavend dankzij het multiplayer gedeelte, maar qua singleplayer heb je het gevoel elke keer hetzelfde te doen. Aan de verhalen ligt het vaak niet, want game studios weten hoe ze een spannend verhaal op een filmische wijze moeten vertellen. Als je echter de prachtige graphics en het intrigerende verhaal van veel shooters wegneemt, blijft er altijd dezelfde generieke gameplay over.
Tijd
Dat is helemaal niet erg, want klassiekers zoals Doom en Wolfenstein bewezen al dat een simpele First Person Shooter na twintig jaar nog steeds ijzersterk kan zijn. Toch missen we de innovatie die juist normaliter ten grondslag ligt aan games: een flexibele vorm van kunst waarmee veel gedaan kan worden. Superhot bewijst dat het ook anders kan, met een interessante twist die een oud genre nieuw leven inblaast.
Superhot lijkt in het eerste opzicht gewoon een standaard shooter te zijn, waarin je rustig levels door werkt en iedereen overhoop schiet die je in de weg staat. Als je echter begint te spelen dan merk je gelijk wat Superhot zo speciaal maakt. Je kent de unieke gameplay twist van Superhot vast wel door het prototype dat veel Youtubers een jaar terug speelden: de tijd gaat alleen verder als jij iets doet. Oftewel, als jij stopt met bewegen, dan bevriest alles om jou heen. Kogels blijven stilhangen in de lucht, vijanden bevriezen als standbeelden, en jij kans als speler weer rustig bedenken wat jouw volgende stap gaat zijn.
Het is dus je doel om in elk leven alle vijanden te doden met je pistool, maar het intrigerende gameplay-mechanisme zorgt ervoor dat Superhot eerder als een puzzel dan als een shooter aan voelt. Je zult namelijk niet tig kogels rondsproeien of onder tientallen kogels doorduiken die je om de oren suizen. Als je namelijk door ook maar één kogel geraakt wordt dan is het game over. Je bent dan ook ontzettend kwetsbaar, en vaak zijn er veel meer vijanden dan je in de eerste instantie denkt aan te kunnen. Als je echter de stilstaande tijd in jouw voordeel weet te gebruiken, dan kun je elk op strategische wijze uitspelen. Elk simpel maar effectief vormgegeven level bevat duidelijk meerdere gedeeltes en dus puzzels, en steeds zul je weer rustig de situatie in je moeten opnemen.
Keuzes
De vijand tegenover je heeft net zijn pistool op je gericht, en achter je staat iemand die zijn zwaard pakt: wat doe je? Je hebt alle tijd om dat te bedenken, want de tijd staat stil zolang jij niks doet. Als je eenmaal een leven hebt uitgespeeld dan voelt het alsof je rechtstreeks uit de Matrix komt: je wilt gelijk het level opnieuw spelen en andere tactieken uitproberen. Dat is ook wat Superhot zo sterk maakt: het gameplay-mechanische is zo nieuw en verfrissend dat er een compleet nieuwe dimensie bij komt kijken die je nog niet eerder in een shooter hebt gezien.
Dat superheld gevoel neemt echter al snel af als je voorbij de eerste paar levels bent, want dan wordt het pas echt ingewikkeld. Je moet steeds vaker multitasken en meerdere keuzes tegelijkertijd maken. Je kunt voorwerpen bijvoorbeeld gebruiken om het geweer uit de hand van je tegenstander te gooien, maar tegelijkertijd kun je er ook voor kiezen om er iemand mee te slaan. Dat soort keuzes moet je steeds vaker maken en met steeds meer opties en mogelijkheden, wat voor een unieke soort uitdaging zorgt die we niet eerder in een game hebben terug gezien.
Hiermee komen we ook gelijk bij het grootste zwakke punt van Superhot, al zou je het eigenlijk beter de zwakte van de speler kunnen noemen: hoe moeilijk maak je het jezelf? De afwisseling in Superhot kan grandioos zijn mits jij steeds weer andere tactieken toe past, maar in principe zou je relatief vaak precies hetzelfde kunnen doen en ver kunnen komen. Als je het jezelf moeilijk maakt en experimenteert met mogelijkheden dan komt de echte kracht van Superhot’s gameplay pas echt naar voren.
Verhaal
Er is echter meer dan de gameplay, iets wat vaak vergeten wordt omdat men (terecht) maar niet uitgepraat raakt over de geniale twist die de makers van Superhot bedacht hebben. Het verhaal van Superhot is namelijk net zo uniek, vooral de manier waarop het verteld wordt. Aan het begin van de game wordt je in een chat-programma door een persoon aangesproken die je een game genaamd Superhot aanbeveelt. Hij vindt dat je de game absoluut moet proberen, en al snel zwicht je voor zijn enthousiasme. De interface van Superhot lijkt ook precies op je computer: alle levels zitten in folders, en je start de game (binnen de game, volg je het nog?) op vanuit een soort file manager door op “superhot.exe” te drukken. Door de game heen kom je steeds weer terug bij de persoon die je via een chat Superhot heeft aangeraden, en bespreek je wat je er zo tof aan vond.
Hij geeft je vervolgens weer een update voor de game, en eigenlijk ook voor jou. Ik zal het goed uitgewerkte verhaal hier niet compleet spoilen, maar het hele middelpunt van Superhot is jouw band met de andere gebruiker in de chat en de game zelf. Je ontdekt steeds meer over de game en de andere gebruiker, en jouw relatie met de computer. Het klinkt allemaal een beetje vaag en dat is het soms ook, maar in die vaagheid weet Superhot een elegante soort diepgang te bieden die je weinig in games terugvindt. Als je echt het complete mysterie wilt ontrafelen dan moet je allerlei geheime gebieden zien te vinden die je als een soort platformer moet verkennen, wat soms tot frustrerende situaties leidt. Gelukkig hoef je die stukken helemaal niet te spelen, want alles is optioneel.
Alles blijft draaien om de kern: de gameplay en de levels. Dat is tegelijkertijd een groot voordeel en nadeel van Superhot: je kunt enkel genieten van de ijzersterke gameplay en niet zoveel mee krijgen van het verhaal, maar dan doe je jezelf als gamer tekort. Wees echter niet bang als je gewoon naar een goede uitdaging op zoek bent: na het bizarre einde van de game krijg je toegang tot meer dan 200 challenge levels waarin de game zichzelf opnieuw uitvindt met nieuwe regels en mechanismes. Aan die levels ligt nog steeds hetzelfde principe ten grondslag, maar met een twist die je lang bezighoudt en de game weer fris maakt.
Conclusie
Superhot is een juweeltje dat je blijft verrassen: als je het allemaal eenmaal lijkt te snappen wordt je in het diepe gegooid, en terwijl je de levels blijft uitspelen zal het verhaal je meer bezig houden dan je zou verwachten. Daarmee hebben de makers van Superhot dan ook goud in handen: ze hebben niet simpelweg enkel hun geniale gameplay twist uitgemolken, maar er ook een verhaal omheen bedacht dat elke gamer zal intrigeren. Superhot is een game die ik iedereen van harte aan raadt, of je nou naar een nieuwe shooter op zoek bent of van puzzel games houdt. Dat is de schoonheid van Superhot: iedereen kan het op zijn eigen manier spelen. Superhot is kunst, en het bewijs dat de innovatie in games nog lang niet zoek is.
