Gemiddeld genomen horen wij tussen de 10 en 200 leugens per dag, het kan al gaan om de kleinste dingen. Sinds jaar en dag proberen wij leugenaars te ontmaskeren, maar tot nu toe valt dat niet mee.
Polygrafie
Een bekend voorbeeld van een poging van de mens om leugens te ontdekken is middels polygrafie. Deze manier heeft echter bewezen dat het niet volledig betrouwbaar is. Polygrafie gaat namelijk, net als veel andere leugendetectie manieren, uit van lichamelijke veranderingen tijdens het liegen. Helaas kunnen sommige mensen hun lichaam nou eenmaal zo goed onder controle houden dat het een leugendetector niet opvalt.
Ook al mag in Nederland wel een leugendetector gebruikt worden in een strafzaak, het mag nooit gebruikt worden als doorslaggevend bewijsmateriaal. Dat kost dus een hoop extra moeite voor iets waar je uiteindelijk waarschijnlijk niets aan hebt.
Lees ook: Een volle blaas maakt een betere leugenaar
Redenen
Één van de redenen dat men liegt is om zichzelf in beter daglicht te zetten. Terwijl wij moeite doen om onze hersenen voor de gek te houden, laat het lichaam wat steekjes vallen die weggeven dat wij liegen.
Ik
Men neigt zichzelf niet te benoemen in de ik-vorm op het moment dat zij een leugen uitspreken, maar spreken eerder in de derde persoon. Hierdoor neemt de leugenaar afstand van het leugen dat hij of zij verteld.
Negatief
Leugenaars spreken vaak ook in negatievere taal omdat zij zich onbewust schuldig voelen over het feit dat zij een leugen vertellen.
Simpel
De taal dat een leugenaar gebruikt om zijn leugen uit te leggen zijn vaak relatief simpel. Dit komt onder andere doordat onze hersenen niet zomaar in staat zijn een complex verhaal te bedenken over iets dat niet gebeurd is.
Daarnaast worden zinnen vaak langer gemaakt met woorden die niets met de zin te maken hebben. Dit is een poging van de leugenaar om het leugen in te dekken.
Voor verdere uitleg en een aantal leuke voorbeelden, kun je hieronder ‘The language of lying’ door Noah Zandan bekijken.
