In de afgelopen decennia zijn er tientallen gameconsoles uitgebracht. Sommigen, zoals bijvoorbeeld de SNES en de Playstation, zullen altijd klassiekers blijven. Anderen zijn allang in de vergetelheid geraakt, geplaagd door technische mankementen of teleurstellende verkoopcijfers. Bedrijven zijn altijd hard bezig om de “Next big thing” te vinden, wat lang niet altijd lukt. Het resultaat daarvan zijn tientallen vreemde consoles, met nog vreemdere controllers. Wij zetten onze favoriete rare controllers op een rijtje.
Konami’s LaserScope (1990)
Je dacht dat draagbare gamecontrollers iets van de laatste tijd zijn? Laat het Konami niet horen. Het gamebedrijf kwam in de jaren 90 met een echte draagbare gamehelm, die samenwerkte met de NES. Het klinkt als een goed idee, maar werd dramatisch slecht uitgevoerd. De LaserScope was een soort van geweer, ingebouwd in een helm. Je richtte met je hoofd op een bepaald deel van het scherm, om vervolgens “FIRE!” te roepen. Klinkt als een erg vernieuwende feature voor 1990, wat het ook geweest was als het werkte. Vrijwel elk woord werd opgepikt door de ingebouwde microfoon, waardoor spelers veel te vaak ongewild schoten. Ach, het zag er in ieder geval cool uit.
View-Master Interactive Vision Television System (1988)
Dit was echt een bizarre console.Je kan het eigenlijk niet eens een gameconsole noemen. Het concept werkte als volgt: Je stopte een speciale VHS in de view-master, en met behulp van de vreemde controller kunnen spelers bepalen hoe het verhaal verloopt. Stel je er niet teveel bij voor: Het was gericht op kinderen, en de keuzes waren heel simpel en hadden geen grote gevolgen. De console was een grote flop, met slechts een handvol “games”, waarvan de helft muppet-games waren. De controller was wel pure kunst:
Captain Power Controller (1987)
Deze controller kreeg je bij een totaal gefaald product: The Captain Power Game. Sterker nog, een compleet geflopte franchise. Er was een Captain Power televisieserie die niet aansloeg, action-figures die niemand kocht, en dit misbaksel: Captain Power The Game. De game had een interessant concept: Het was een soort van interactieve aflevering van de tv-show, waarin spelers soms de controle over konden nemen en vijanden uit de lucht konden schieten. Is dat niet de grote droom van ieder kind? Meedoen met je favoriete show? Helaas werkte het voor geen ene meter, en herinnerd bijna niemand zich nog Captain Power. Tja, ze hebben in ieder geval wat geprobeerd!
Steel Battalion Controller
Okey, we moeten toegeven, deze is best geweldig. Steel Battalion was een spel waarin je in grote robots rondliep, mechs. De game was erg goed, en gaf spelers echt het gevoel alsof ze in een robot zaten en dat ze onoverwinnelijk waren. Dat gevoel werd mede gecreëerd door de controller: Een cockpit. Nouja, het kwam in ieder geval in de buurt. Het was weer eens wat anders dan de standaard Xbox-controllers, en het is nog steeds een gewild verzamelitem. Koop alsjeblieft niet de opvolger van deze game, voor de Xbox360. Dat was echt een misbaksel.
The Power Glove (1989)
De wii-remote vernieuwend? Echt niet: Je kon de NES besturen met motion controls, met de “Power Glove”. Wat het was? Eigenlijk droeg je gewoon een NES-controller op je arm, met een paar sensoren die je bewegingen moesten meten. Jammer genoeg werkten de sensoren de helft van de tijd niet, en duurde het lang om alles op je ar te krijgen. Je had speciale kabels nodig, het werkte niet met elke game, en om de seconde moest “The Power Glove” weer gekalibreerd worden. Toch werd de bizarre controller veel verkocht, maar wat wil je ook met zo’n naam en zulke aantrekkelijke posters? Stiekem hielp het waarschijnlijk ook mee dat de controller werd gebruikt in een populaire film, “The Wizard”.
R.O.B (Robotic Operating Buddy) (1985)
Waarschijnlijk heb je R.O.B weleens gezien als speelbaar karakter in Mariokart, maar de kans is klein dat je ook echt wist waar hij vandaan kwam. R.O.B was een soort van controller voor de NES, maar tegelijkertijd ook weer niet. Verwarrend? R.O.B moest volgens Nintendo een soort van vriendje van de gamer worden. Het koddige robotje bewoog mee met de acties die de gamer uitvoerde met de normale controller, alsof hij meespeelde. Heel soms, maar dan ook echt heel soms, kon R.O.B ook echt gebruikt worden om mee te gamen, maar veel verder dan een paar simpele handelingen kwam het niet. Ondanks het leuke idee, was R.O.B niet meer dan een zwakke marketingtruc van Nintendo.
