Wat zou jij doen als je vrouw je het huis uittrapt en je alles kwijt bent, en de enige uitweg het helpen van een crimineel is? Dat is precies het verhaal van Felix, het hoofdpersonage van de nieuwste thriller van Peter Carey, Amnesie.
We maken kennis met Felix Moore, een Australische journalist, een dronken personage op een dieptepunt in zijn journalistieke carriere. Hij zit in een rechtbank, aangeklaagd wegens het verzinnen van referenties en citaties. Daar blijft het echter niet bij: Felix steekt per ongeluk zijn huis in de brand, wordt ontslagen, en alsof dat allemaal niet genoeg was wordt hij ook door zijn vrouw het huis uit getrapt. De lezer wordt in een lastige situatie gegooid, met een hoofdpersoon die nog maar net genoeg geld heeft voor één nacht in een goedkoop motel. Als dit een boek was geweest over een man die zijn leven opnieuw moet opbouwen, dan had je deze recensie niet op Geekly gelezen. Nee, dan was dit een boek voor een website over literatuur, over spannende thrillers. Gelukkig heeft Amnesie zoveel meer dan dat te bieden, en opent zich een fascinerend verhaal over hackers, ethiek en misdaad.
Dat wordt al snel duidelijk na overnachting die Felix in het goedkope motel doorbrengt, een plek waar je liever niet wilt zijn. Een nieuw personage wordt geïntroduceerd, en wat voor één: het is Woody Townes, ook een Australiër, maar totaal het tegenovergestelde van Felix. Townes is namelijk projectontwikkelaar, miljonair, crimineel, een moderne gangster. Wat hebben de twee dan met elkaar te maken? Woody Townes is een groot fan van Felix, en hij heeft Felix hard nodig. Townes heeft namelijk een groot probleem.
Peter Carey
Gaby Baillieux is een vrouwelijke hacker, net zoals Felix berecht in een rechtzaak. Alleen zijn haar straf en misdaad net even iets erger dan die van Felix: Ze heeft een computervirus geschreven die de systemen van duizenden gevangenissen in Amerika en Australie is binnengedrongen, en alle deuren opende. Elke crimineel kon dus ontsnappen.
Townes heeft Gaby’s borgtocht betaald, en de hacker is dan ook snel weer op vrije voeten. Townes is bang dat het Amerikaanse rechtssysteem Gaby gaat executeren wegens spionage en ernstige computermisdaden. Zijn oplossing is de link tussen Felix, Gaby en Townes: Hij wilt dat Felix een boek schrijft over Gaby, waarin hij haar in een positief daglicht zet, zodat de publieke opinie verandert in haar voordeel. Felix is volgens Townes de perfecte schrijver voor dat boek, omdat Felix erg links is, anti-Amerikaans, en zoals we eerder ontdekten geen moeite heeft met het verzinnen van feiten. Dat is ook wel zo handig, want Gaby is totaal verdwenen. Felix heeft helemaal niks meer, en kan dan ook niet anders dan de opdracht aannemen.
Felix ontdekt echter nog meer onverwachte banden met Gaby. Ze is namelijk de dochter van een gewaardeerde actrice, door wie Felix totaal gefascineerd is sinds zijn studententijd, waarin hij samen met haar protesteerde tegen de oorlog. Felix belandt in een intense achtbaanrit die niet stopt, en neemt de lezer mee op een bizar avontuur. Je maakt kennis met een totale loser, waar je stiekem toch van begint te houden. Het is bewonderenswaardig hoe hij ondanks zijn gefaalde carrière toch streeft naar her vertellen van de waarheid. Dat wordt hem erg moeilijk gemaakt, want de wereld van Amnesie is nou niet bepaald vriendelijk voor de Australische journalist. Het is een recept voor een diepgaand en spannende thriller, en Peter Carey weet dat als geen ander uit te voeren, al zijn er enkele problemen die het de lezer soms erg lastig maken.
Peter Carey is een australiër, en hij is dan ook helemaal thuis in de wereld van Amnesie. Dat kan het soms moeilijk maken voor bijvoorbeeld Nederlanders om bepaalde passages te volgen. Wie weet er bijvoorbeeld uit zijn hoofd wat er gebeurde in de constitutionele crisis van 1975 en wat Amerika deed in Australië tijdens de tweede wereldoorlog? Carey weet niet altijd even duidelijk alles uit te leggen, waardoor je als lezer soms uit het boek gehaald wordt. Ook is het vaak absoluut genieten hoe Peter Carey de omgevingen en situaties beschrijft, maar daar staat een bepaald woordgebruik tegenover die niet altijd even volgbaar is voor de nuchtere Nederlander. Verder doet Carey iets wat even knap als vervelend is: halverwege het boek verandert het perspectief van waaruit Carey het verhaal vertelt. In de eerste helft begin je mee te leven met Felix en zijn gedachten, en in de tweede helft wordt het verhaal opeens verteld vanuit de derde persoon.
Ik zal verder niks verklappen over het plot, maar de keuze van de schrijver is te begrijpen als je het verhaal leest, maar dat neemt niet weg dat de beslissing ook een deel van de persoonlijkheid en aandoenlijkheid van het personage wegneemt. Het is een functionele manier van verhalen vertellen die niet noodzakelijk de fijnste is voor de lezer.Als je daar echter doorheen kijkt is Amnesie een heerlijk boek met een spannend verhaal en genoeg diepgang, dat je het liefst in één keer wilt uitlezen. Carey schildert een fascinerende wereld met interessante karakters en genoeg geloofwaardigheid, wat een hele prestatie op zich is, ondanks de verwarrende en soms ontoegankelijke structuur.
