Psychologische experimenten worden door veel mensen als interessant ervaren, en terecht: ze kunnen de fascinerende werking van onze hersenen ontleden. Tijdens zulke experimenten wordt er gekeken hoe dagelijkse psychologische problemen en verschijnselen ontstaan en wat er aan gedaan kan worden. We zetten drie fascinerende psychologische experimenten op een rij die even fascinerend als creepy zijn, en misschien toch een beetje te ver gaan…
Stanford gevangenis
Het Stanford gevangenis is een van de meest bekende psychologische experimenten. Het onderzoek richtte zich op het gedrag van mensen in relatie tot de rollen die iemand op zich neemt. Voor dit onderzoek werden gezonden mannen gevraagd, zij zouden per dag 15 dollar met het onderzoek verdienen. Om het onderzoek uit te voeren werd de groep opgedeeld in 2 delen, bewakers en gevangenen. De gevangenen werden geheel behandeld als echte gevangenen,en de groep bewakers deden zich geheel voor als echte bewakers. Het experiment verliep de eerste dag geheel naar verwachting, tot de tweede dag aanbrak. De groep gevangenen wilden niet meer de bewakers gehoorzamen en besloten te gaan staken. De bewakers ervoeren de staking als een gevaar en straften de gevangen door hun afzonderlijk af te sluiten en te vernederen. De resultaten van het experiment waren bijna geheel als verwacht. Binnen een paar dagen was de transformatie van onschuldige proefpersoon naar een sadistische bewaker goed te zien. Het onderzoek is vroegtijdig stopgezet omdat het erg snel escaleerde. Tot op de dag van vandaag staat Philip Zimbardo, de bedenker van het experiment, bekend om het beruchte experiment.
Little Albert
Dit experiment werd uitgevoerd met het kleine kind Albert. Het doel van dit experiment was om uit te vinden hoe het behaviorisme in elkaar steekt. Stel, je hoort een piep en gelijk na die piep krijg je chocoladereep. De associatie tussen piep en chocolade wordt dan snel gelegd na het daadwerkelijk krijgen van een chocoladereep na een aantal piepjes. Deze associatie kan zo ver vorderen dat men zelfs kan beginnen te watertanden voor dat je de reep ontvangt na het horen van de piep. Dat is behaviorisme.
John B.Watson wilde het behaviorisme testen met behulp van een 9 maanden oude baby genaamd Albert. Albert had erg veel plezier met het spelen van pluche dieren, vooral de witte rat bleek een favoriet te zijn van het kind.In het tweede deel van de test confronteerde hij het kind met een pijlijk en hard geluid na het proberen te grijpen naar de witte rat. Al snel bleek het kind een fobie voor de witte rat te hebben. Voor de associatie probeerde Albert altijd naar de rat te grijpen maar na de associatie bleek Albert de rat te ontwijken. Een ander effect van dit experiment bleek te zijn dat Albert ook een fobie voor andere pluche dieren en objecten had ontwikkeld. Het bleek dat Albert ook bang was om een hond aan te raken en zelfs voor de pluche kleding van de kerstman.
Aan het begin van het experiment was niet verwacht wat de consequenties van dit experiment zouden zijn. De fobieen voor pluche dieren en objecten heeft Albert heel zijn leven mee gedragen, ondanks de pogingen van psychologen om hem te behandelen.
Milgram Experiment
Het Milgram experiment is waarschijnlijk een van de meest bizarre en toch logische experimenten. Dit experiment was bedoeld om te bekijken waar men onder druk van een leidinggevende toe in staat is. Voor dit experiment werden proefpersonen gezocht via de krant met de melding dat er een experiment zal plaatsvinden om te onderzoeken of men beter leert als zij/hij bestraft wordt na fouten. De proefpersoon gaat achter een toestel zitten waarvan er uitgelegd is dat er schokken worden gegeven aan de andere onbekende proefpersoon die in de kamer zit afgesloten van het toestel. De persoon achter het toestel weet niet dat de persoon in de kamer niet een proefpersoon maar een onderzoeker is. De persoon achter het toestel werd gevraagd om een set vragen te stellen en op elk fout antwoord een schok te geven aan de persoon die in de kamer antwoorden geeft. De schok moest per fout intensiever gesteld worden. De onderzoeker in de kamer kreeg geen schokken maar speelde geluiden af waardoor het leek dat de persoon in de kamer erg veel pijn leed en smeekte om het experiment te stoppen omdat hij een hartpatiënt is. De bevindingen van het experiment waren dat men erg snel niet menselijke beslissingen neemt onder leiding van een man met een witte jas. Een aantal proefpersonen gingen zelfs door met het geven van nog heftigere schokken na geen reactie meer te vernemen van de persoon in de kamer. Er werd erg duidelijk gemaakt dat de laatste 3 schokken dodelijk zijn, toch gingen sommige proefpersonen tot het einde door.
