We hebben nu al meerdere keren Europese strips gerecenseerd, vaak prachtig getekend met simpele doch vermakelijke verhalen. Om het qua soorten strips een beetje af te maken moeten we natuurlijk ook de wat serieuzere historische strips bespreken. Al decennia lang komen er prachtige hardcover albums uit de pen en penseel van vooral Franse schrijvers en tekenaars, vaak vrij serieus qua onderwerp en met een eigen stijl. De prijs van dit soort albums ligt vaak drie keer zo hoog als een willekeurig album van Donald Duck, maar daar krijg je als fan dan wel echt een mooi werk voor terug. Vandaag kijken we naar zo’n soort album: Het Bloed van Lafaards De Slager.
Het Bloed van Lafaards De Slager
Het Bloed van Lafaards gaat over twee Britse rechercheurs in de 17e eeuw die na een serie aan onverwachte en gruwelijke moorden hun best doen om de verantwoordelijke op te sporen. De serie wordt geschreven door Jean-Yves Delitte, die je misschien wel kent van de reeks Matt Peterson, de spannende strip-reeks over een sport-fotograaf. Hij kwam in 2012 met die reeks terug bij de uitgeverij Casterman, waar ook Het Bloed van Lafaards uitgegeven wordt. Eerder verliet hij de uitgeverij zonder zijn huidige reeks af te maken, waardoor een andere scenarist het schrijfwerk over moest nemen. Met Het Bloed van Lafaards, een tweedelige thriller, laat Delitte zien waar hij toe in staat is: een complex verhaal opbouwen dat zich kan meten met de beste literaire thrillers, en dat in strip-formaat! Laten we even een stapje terug nemen, en eens kijken waar het verhaal over gaat: één van de Engelse kolonies op Java, Batavia, heeft een groot probleem. Het volk wordt zeer onrustig, dankzij verschillende branden en belangrijke figuren die opeens verdwijnen. Al snel worden twee Britse Rechercheurs ingeschakeld om het mysterie op te lossen: wie is verantwoordelijk voor de moorden/verdwijningen?
Lees ook: Strip-recensies: Rik Ringer, Amoras, en meer!
De slachtingen blijven doorgaan, en al snel wordt de mysterieuze moordenaar ‘de slager’ genoemd. Dat is echter niet de enige verhaallijn die je in dit album zult vinden, we leven immers ook mee met de chief inspector van de Koninklijke Engelse Politie. Hij doet in 1963 onderzoek naar een andere serie gruwelijke moorden, en al snel wordt het voor de lezer duidelijk dat er een connectie is tussen de twee verhaallijnen. Juist doordat Delitte zo goed is in het creëren van een complex verhaal moet ik vooral niet meer dan dit verklappen. De kracht van dit tweeluik is juist dat je als lezer meegeslepen wordt door het verhaal, dat dankzij het wisselen tussen twee verhaallijnen altijd spannend blijft. Normaliter heb je vaak bij boeken met twee verhaallijnen dat je de ene veel liever leest dan de ander, maar dat is bij Het Bloed van Lafaards absoluut niet het geval. Wel kan het aan het begin soms vrij lastig zijn om het verhaal te volgen, omdat Delitte elke paar pagina’s wisselt van verhaallijn, waardoor dit album niet het meest toegankelijke uit zijn repertoire is.
Delitte is zelf ook verantwoordelijk voor de prachtige tekeningen, waar je soms echt even naar zit te staren. Vanaf de eerste pagina wordt je begroet door prachtige gedetailleerde schepen en gebouwen, en door de goed gekozen kleuren voelt het alsof je in de 17e eeuw rondloopt. Een feest voor het oog dus, al zijn de details niet altijd even consequent: juist in contrast met de gedetailleerde schepen zijn de gezichten van personages vrij simpel getekend, en komen gezichtsuitdrukkingen niet altijd even goed over. Toch mag dat de pret niet drukken, want met Het Bloed van Lafaards De Slager sluit Delitte een spannend tweeluik af dat goed laat zien waarom dit genre ook zijn plek verdient in het strip-landschap. De strip is op mooi papier gedrukt van een iets groter formaat, en de mooi vormgegeven hardcovers zijn een aanwinst voor de boekenkast.
