Vorige week kwam The Order: 1886 uit. Is The Order: 1886 een must-have voor elke gamer, of de zoveelste next-gen teleurstelling?
Je moet als gamer onder een steen hebben geleefd als je de afgelopen weken niet veel hebt gehoord over The Order: 1886. De Playstation 4 game kwam vorige week uit, na jaren van teasers en zorgvuldig opgebouwde hype. The Order: 1886 zou eigenlijk rond de lancering van de Playstation 4 uit moeten komen, maar werd meerdere malen uitgesteld. Je zou dan ook verwachten dat de game wat om het lijf zou hebben, nu de studio achter The Order: 1886, Ready At Dawn, al die extra maanden de tijd hebben gehad om het de beste game voor de Playstation 4 te maken. Is ze dat gelukt, of kun je The Order: 1886 het beste lekker in de winkel laten liggen?
Het verhaal
The Order 1886 is een shooter die zich afspeelt in het Victoriaanse Londen, waar de inwoners worden beschermd door een groepje ridders, afstammelingen van Koning Arthur en de ronde tafel. Dat is ook nodig, want er zijn allerlei donkere krachten (onder andere weerwolven) die de levens van de onschuldige burgers bedreigen. Je zal het al wel geraden hebben: jij, als speler, bestuurd Galahad, één van de ridders, in een verhaal vol met actie en spanning. Je gaat met je team onderzoeken wat voor rare dingen er gebeuren in Whitechapel, waarvanuit het verhaal zich razendsnel ontwikkelt. Ik zal niet teveel vertellen over wat er allemaal gebeurt, want het verhaal is één van de weinige sterke kanten van The Order: 1886.
Graphics
Laten we met het positieve gedeelte van deze recensie beginnen, de graphics. De cutscenes en textures van The Order: 1886 zien er adembenemend mooi uit, en de game is zonder twijfel de mooiste die je voor de Playstation 4 op dit moment kan kopen. The Order: 1886 is dan ook een beetje wat Ryse: Son of Rome voor de Xbox One had moeten zijn, een beeldschone showcase van wat de nieuwe generatie consoles aankan. De graphics zijn met gemak het beste van The Order: 1886, en doen de film aanvoelen als een film in game-vorm. De omgevingen waarin je rondloopt zijn een aantrekkelijke combinatie tussen steampunk en Victoriaanse kunst. De schaduwen, particles en ruimtes die je tegenkomt wisten me keer op keer te verbazen, en ik stond dan ook meerdere keren even stil om alles te bewonderen. Van stoelen tot tijdschriften: elk voorwerp in The Order: 1886 is tot in detail uitgewerkt. Het wordt spannend om te zien wat Uncharted 4 qua graphics gaat doen, want het is moeilijk om je in te beelden hoe Naughty Dog de graphics van The Order: 1886 kan toppen. The Order: 1886 voelt dan ook meer aan als een prachtige film dan een game, wat gelijk het grootste minpunt van het spel is.
The Order: 1886 bestaat voor een groot deel uit lange cutscenes, die je niet kan skippen. De filmpjes zijn prachtig en worden spannend gehouden met quick-time-events (druk bijvoorbeeld op het juiste moment op X om de vijand te slaan), maar na een uurtje ben je dat toch echt wel zat. Na vijftig keer met de juiste timing op X drukken en je pookje in de juiste hoek te bewegen besef je dat dit alles is wat je gaat krijgen: prachtige filmpjes met de interactieve diepgang van een kartonnen doos. Gelukkig zijn er natuurlijk ook gewoon levels waarin je zelf kan rondlopen, al breekt de illusie van vrijheid al snel als je een beetje op onderzoek uitgaat. Ready At Dawn heeft prachtige omgevingen gecreëerd, die je eigenlijk alleen moet bekijken. Wat ik daarmee bedoel? Alle deuren zitten dicht, er zijn bijna geen alternatieve routes, objecten staan rotsvast, of het nou een steentje of een stoel is, en je wordt gedwongen te doen wat de ontwikkelaars voor ogen hadden. Niet elke game hoeft een open wereld te hebben, maar de omgevingen van The Order: 1886 zijn even interactief als een Playstation 2 game. De prachtige omgevingen zijn dan ook meer een route van cutscene naar cutscene, wat je zult moeten accepteren als je plezier uit de game wilt halen.
Gameplay
Qua graphics is The Order: 1886 alle games ver vooruit, maar qua gameplay kan je beter een launch-game van de Playstation 3 spelen. Er zijn tientallen nutteloze sequences, van het openen van sloten tot het zoeken naar voorwerpen in een detective-mode (denk aan Batman). Het is allemaal vermakelijk, maar opmerkelijk slecht uitgevoerd. In de stealth-levels ben je gelijk dood als je één keer gespot wordt, en je team-leden zijn zo onhandig als het maar kan. De wapens zijn erg goed bedacht, en zullen je even bezig houden, maar toch wordt het steeds pijnlijker duidelijk hoe leeg The Order: 1886 is. Er zijn een aantal zeer sterke ideen die de game nog net weten te redden, maar de ongeinspireerde uitwerking ervan is onvergeeflijk. Is dit next-gen gaming?
Toch heeft The Order: 1886 zijn charme, en heb ik me goed kunnen vermaken toen ik me eenmaal over het feit heenzette dat de gameplay zo magertjes uitgevoerd is. De prachtige omgevingen en het verhaal hielden me lang zoet, en de unieke wapens zijn leuk om mee te experimenteren. Ik maakte tijdens het spelen van de game steeds een aantal notities, en ik wilde bijna gaan opschrijven dat de game toch stiekem wel erg leuk is, toen opeens de aftiteling over mijn beeldscherm rolde. De geruchten die de afgelopen weken over het internet rondgonsden waren dan toch waar: The Order: 1886 is veels te kort. Ik deed er 9 uur over omdat ik rustig van alles wilde genieten, maar streamers op Twitch wisten het spel zelfs in 5 uur uit te spelen. Eerder deze week schreef ik een opinie-stuk over de lengte van onder andere deze game, dus voor verdere opmerkingen daarover wil ik je graag daarnaar verwijzen.
Conclusie
Het is moeilijk om The Order: 1886 te vergeven voor de ongeïnspireerde gameplay als de game ook nog eens afgelopen is voor je begonnen bent. De conclusie die ik dan ook tot mijn spijt moet trekken is dat The Order: 1886 een matige game is in een beeldschoon grafisch jasje. Als je de game in de budgetbakken kan vinden voor €20, of als je per se de mooiste game wilt bezitten, moet je The Order: 1886 vooral kopen, maar eigenlijk kan ik niemand de game aanraden. Zonde, want The Order: 1886 is de zoveelste next-gen game die teleurstelt, en puur en alleen lift op prachtige graphics. Dat is prima voor launchgames, maar een jaar na de lancering van de Playstation 4 mogen we toch wel wat meer verwachten van de games. Of is dat teveel gevraagd?
