Begin april van dit jaar heeft de Large Hadron Collider weer voor het eerst aangestaan sinds een periode van twee jaar gevuld met reparaties en upgrades. Botsingen werden tijdens deze testrondes nog voorkomen, maar de deeltjesversneller is er weer klaar voor.
Reparaties
De laatste twee jaar is de deeltjesversneller uitgeweest door verschillende mankementen. Één van de grote problemen was de verbinding tussen de grote magneten die worden gebruikt in de deeltjesversneller om de deeltjes te kunnen sturen. In de tussentijd zijn er ook allerlei verbeteringen toegepast op de LHC.
Snelheid
Hopelijk zijn de nieuwe upgrades en reparaties genoeg om de topsnelheid van de LHC te bereiken. Terwijl de snelheid van injecteren van de deeltjes ligt op 0.999997828 keer de lichtsnelheid ligt de topsnelheid van de deeltjes op 0.999999991 keer de lichtsnelheid. Dit lijkt een nihil verschil, maar als je je bedenkt dat het licht zich verplaatst met maar liefst 299.792.458 meter per seconde is elk verschil in de decimalen gigantisch.
Higgsboson
De Large Hadron Collider is wellicht het meest bekend door de ontdekking van het deeltje dat wat betreft massa overeenkomt met het Higgsboson, een deeltje dat daarvoor slechts in theorie bestond. Deze ontdekking werd gedaan in juli 2012. In maart van 2013 bevestigde CERN het bestaan van het deeltje nogmaals onder voorbehoud.
TeV
TeV staat voor tera-elektronvolt, een tera staat weer voor een biljoen, dat is dan ook de reden dat de snelheid van de LHC wordt aangeduid in meters per seconde of aantel keer de snelheid van het licht.
Voor nu zijn de plannen om de deeltjesversneller klaar te stomen voor een snelheid van 6.5 TeV, wat neerkomt op een verdubbeling van de snelheid dat de deeltjesversneller voor de sluiting had bereikt. In de zomer dit jaar zouden er botsingen plaats moeten vinden in de deeltjesversneller van maar liefst 13 TeV.
Het is nog maar gissen wat er bij zo’n knal ontdekt kan worden. Hopelijk verloopt het vanaf nu vlekkeloos en kunnen we groot nieuws van de LHC tegemoet zien.
